Onomwonden leg ik mijn klant uit dat je pas kunt groeien als je een stap buiten je vertrouwde patroon durft te zetten. Buiten je comfortabele routine ligt de uitdaging waarin je verder ontwikkelt. Je hebt er moed voor nodig, maar het doet geen pijn. En dan zet ze me voor het blok: “Jij was toch degene die vindt dat ik me minder aan moet passen aan de buitenwereld? Hoe kan ik nou tegelijk vertrouwen op wat goed voelt en buiten dat vertrouwde patroon stappen omdat ik daar ga groeien?”
Oeps. Het verschil tussen mijn en zijn. Wat hoort bij jou en wat hoort bij de ander. Zó moeilijk voor hoogsensitieve personen. Want inderdaad, een hoogsensitief/hooggevoelig persoon stemt zijn gedrag van kinds af aan af op de omgeving. En raakt daarmee langzaam maar zeker zichzelf kwijt. Eigenlijk zet een hooggevoelige elke dag stappen buiten zijn comfort zone. Om maar mee te komen in de wereld om hem of haar heen. En daar hebben mijn klant en ik al tijden aan gewerkt: het eigen gevoel terugkrijgen, vertrouwen op een innerlijke stem, dicht bij jezelf blijven en je niet laten leiden door wat de wereld kennelijk van je vraagt.
En nu vraag ik haar ogenschijnlijk precies het tegenovergestelde te doen: huppakee, moed verzamelen, schouders er onder en gaan! Stap naar buiten! Laat jezelf zien! Jij bent het waard om je verhaal te vertellen op dat podium. Schroom niet en ga ervoor. Alleen buiten de gebaande paden, ligt de kans om te groeien.
Wat is het verschil? Het verschil is dat je in het eerste geval je doen en laten aanpast aan de verwachtingen van de omgeving. Terwijl je in het tweede geval vanuit jezelf een motivatie voelt om een spannende stap te nemen. Het is het verschil tussen het verlegen kind dat onder druk van z’n ouders iedereen een handje gaat geven op een verjaardag en het verlegen kind dat ondanks z’n angst toch zelf aan de klas vertelt dat het verdrietig is omdat de poes is overleden. Het eerste is opgelegd van buitenaf; het tweede is een overwinning op jezelf.
Hoe kan mijn hooggevoelige klant voor zichzelf bepalen wat hier gaande is? Het is echt heel goed luisteren naar jezelf. Sluit je ogen, probeer te ontwaren welke gevoelens er door je lijf gieren en kijk wat ze verwoorden. Is het angst omdat je iets niet durft? Of is het angst omdat je iets niet wilt? Wat zijn de onderliggende waarden? En waar horen ze bij: is het zijn verwachting (de ander) of mijn motivatie (jezelf). Als het zijn is, dan leg je het naast je neer. Als het mijn is, dan verzamel je moed en ga je er voor.
Reactie schrijven